*;';پروازتاپروانگی;';*

این داستان ادامه دارد.....

فعلا به ادامه مطلب برو تا بعد

دیگه خودت برو ادامه مطلب من نگم!دستت درد نکنه!

برووووووو ادامه

برو به ادامه مطلب!!شاد باشید

با صدای فرناز به خودم اومدم: یکتا جان، بیا عزیزم، با تو کار دارن.
گوشی رو ازش گرفتم: بفرمایید.
-تولدت مبارک!
با صدای بلند گفتم: مهشید تویی؟!
-پس انتظار داشتی کی باشه؟!
-قربونت برم عزیزم. چه خبر؟! خوش می گذره؟!
-هیچ جای دنیا کشور خود آدم نمی شه...راستی، زنگ زدم بهت تبریک بگم، تولدت مبارک عزیزم. ان شاالله که صد ساله بشی!
اشک توی چشم هام حلقه بسته بود. اونقدر به مهشید وابسته بودم که هر وقت صداش رو می شنیدم گر یه ام می گرفت. مهشید حرف می زد و من آروم گریه می کردم. سینا که با مهتاب صحبت می کرد و حواسش به من بود با دیدن اشک هام بهم خیره مونده بود.
مهشید: الو یکتا، صدامو میشنوی؟!
با بغض گفتم: آره، بگو عزیزم. گوشم با تو اِه .
مهشید: داشتم می گفتم با یه دختر آلمانی آشنا شدم که اوقات فراغتم رو بیشتر با اون می گذرونم. اما هیچکی برام مثل تو و پریسا نیست... راستی دانشگاه قبول شدی؟ پریسا چیکار کرد؟!
-آره عمران قبول شدم. پریسا هم فیزیک! تو چطور؟! دانشگاه می ری؟!
-براتون آرزو موفقیت دارم. آره منم مثل تو عمران می خونم .

بعد از اینکه کلی با مهشید صحبت کردم بغض هنوز تو گلوم بود. با وجود این همه آدم که دور و برم بود احساس تنهایی می کردم. اونقدر بهم ریخته بودم که